Biz insanlar. Bugünü yaşarız. Bugünün ve şimdinin olaylarını yaşarız. Mesela bir salgını yaşarız! Ama. Belki farkında olmasak da. Bugün ve şimdi. Yaşadığımız her şey. İstisnasız her şey. Mesela bir kaza. Bir başarı. Bir hastalık…! Dünden. Dün olanlardan gelir. Ve ayrıca. Bugün olan herşey. Yarını etkiler. Yarını oluşturur. Bugün yapılan her şey. Yarın karşımıza çıkar.

Devamını okuyunuz>>

Zaman denilen o tuhaf kavram. Zaman! O akıp geçince de. Eğer akıyor ise tabii. Zaman ilerleyince de. Dün, bugün olur. Bugün, dün olur. Ve önümüzde. Yeni bir yarın doğar. Bu da. Böyle sürer gider.

Eğer. Zamanı dilimleyip de. Ölçmemiş olsaydık. Bu akışın farkında bile olamazdık. “Güneş doğdu. Güneş battı” der. Yaşar giderdik. Ama, zamanı dilimledik. Parça parça ettik! En büyük dilim asır. Yani yüzyıl. En küçüğü ise. Günlük hayatta bilinen “salise” dir. Biraz da “Nano saniye” bilinir. Saniyenin milyarda biri. Aslında en küçük dilim ise. “Planck zamanı“dır. 10 üzeri (-43) saniye. Bilimsel ifade ile. Büyük Patlamadan sonra kütle çekiminin diğer güçlerden ayrıldığı en kısa zaman süresi.

Her neyse! Anlıyoruz ki zamanı hırpalayıp. Parça parça etmişiz!

Şimdi günlük hayata dönelim. Yaşamı biraz da olsa. Yaşanabilir kılmak için. Ne yapacağız bu zaman ile?.. Madem ki. Zamanı yarattık. Arkadaşlık kuralım onunla. En genelinden başlayalım. Dün. Bugün ve yarın ile başlayalım. Bir olay alalım. Olay yok ise. Hareket yok ise. Zaman da yoktur. Olaylar ve zaman. Onlar kol kola gezerler… Bir olay alıp. Bir örnek yapalım. Mesela. Toplumu sarsabilecek herhangi bir felaketi örnek alalım. Bir depremi. Bir salgını. Bir seli..Her ne olursa!

Gün, “bugün” ise. An bu an ise. Yapılacak iş. Yarına hazırlanmaktır! Olabilecek o felakete hazır olmaktır. Daha gelmeden. Her şeyi ile. O bir salgın ise mesela. Alt yapısı ile. Kuralları ile. Kurulları ile. Öncelikleri. Kadroları ile… Eylem planı ile! Senaryoları ile. Hazır olmaktır. Senaryolu bir plan. Çünkü. Gelecek belirsizdir. Ve gelecek. Bir latin özdeyişinde söylendiği gibi. “Gelecek, kontrol altına alınmamak için direnir.” Konu tek bile olsa. Tek gibi görünse bile. Karşımıza. Farklı zamanlarda. Farklı biçimlerde. Farklı yollarla çıkabilir. Etkileri de. Farklı ölçülerde. Farklı alanlarda olabilir. Bunları düşünerek. Senaryolar yapılır. Planlar hazırlanır. Hangi durumlarda. Hangi şartlarda. Ne zaman? Ne yapılacak? Nasıl yapılacak? Kimler yapacak?.. Hazırlanmak. En basit haliyle budur!

Bu hazırlıkları yaparken. İki şey önemlidir. Iki şey kaçınılmazdır.

Birincisi. “Dünden ders çıkartmak”. İkincisi. “Yarınları öngörmek”. Dünden ders çıkarılmaz ise. Plan sakattır. Yarınlar öngörülemez ise. Plan çöptür.

Peki ya hiç bir plan yoksa! Bu nedir? İşte bu körlüktür! Bir özdeyişe göre. “Körler, herşey aniden oldu sanırlar”… Yani. Bir sel gelir. “Aaaa sel geldi! Nereden çıktı bu? N’apıcaz şimdi?” diye haykırılır!.. Daha da kötüsü var. Diderot’ nun deyişi ile: “Kör, tehlikeyi göremediği için cesur olur”. Yani. “Bize bir şey olmaz!” “Bu da geçer!“ “Bu kadar tedbir yeter“, gibisinden… En kötüsü ise. En acımasız olanı ise. MÖ 50 lerde. Yani yirmi yüzyıl öncesinden. Aslında suriye kökenli. Önceleri bir köle. Sonraları düşünür olan. Publiltus Syrus söylemiş: “Akıl başka yerde olunca, gözler kör olur”. Yani bir felaket geldi. Bir deprem. Bir sel. Bir salgın. İnsanın aklı nerede olur? Önce can’ da! Bu tamam! Kendini güçlü tutamaz isen. Başkalarını da güçlü tutamazsın. Doğru!

Ama insanlar. Topluluk içinde yaşıyor. Yani. Bir de “yol gösterenler” var. İnsanlardan. Diğerlerinden, sorumlu olanlar var. Destek olanlar. Hizmet verenler var! Onların aklı nerede olur? Taşta mı? Toprakta mı? İş’te mi? Parada mı?…  Konu “Bir felaket” ise. Tabii ki. İnsanlarda olur! .. Yol gösterenlerin. Destek. Hizmet verenlerin aklı. İnsanlarda değil de. Başka yerlerde ise! Akıl fırsatta ise. Akıl servette ise. Akıl siyasette ise… Akıl oy’ da. Akıl güç’ te ise! Her ne ise o! İşte o zaman. Gözler kör demektir!

Sonrası?.. Sonrası hep aynıdır.

Eğer ki geçmişten ders alınabiliyorsa. Sonrasını. Yazar Mattehew Henry. 1600 lerde söylemiş: ” Bir kör başka bir köre yol gösterirse ikisi de çamura yuvarlanır.” İkisi de!

Dikkat!