Tagg

tarihinde tarafından gönderildi

“Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir” / Hz. Mevlana (1207 – 1273; Tasavvufçu, ilahiyatçı ve Sufi mistik şair)

Daha yürümeye  başlamamıştı. Kaşla göz arasında. Emekleye emekleye. Camın kenarına gelmiş. Dizleri üzerinde. Hafifçe doğrulup. Her iki elini de. Cama yaslamıştı… Camın öteki yanında ise. Yine cama dayanmış. İki pati vardı. Yüzler cama yakın. Hareketsiz. Sessiz. Birbirlerine bakıyorlardı… Merakımdan. Hafifçe yaklaştım. Beni farketti. Daha konuşmaya başlamamıştı ama. Başını döndürüp. Hafifçe. Bir bebek gülümsemesiyle.. “Tagg” diye mırıldandı…

Okumaya devam et →

Tüm Zamanların En İyisi (Tekrar)

tarihinde tarafından gönderildi

“Hangi dilden, Hangi dinden, Hangi topraktan olursan ol, Atatürk’ü sevmemek mümkün mü?….Atatürk bir insanlık sanatçısıdır”… Sigmund Freud (1856 -1939 / Psikanaliz Biliminin kurucusu)

“Sezar. İskender. Napolyon.. Ayağa kalkın. Büyüğünüz geliyor! ” İtalyan spiker. Duyuruya bu sözcüklerle başlar. Tarih. Onkasımbindokuzyüzotuzsekiz’ dir. O gün. Mustafa Kemalin naçiz vücudunun. Yani fiziksel varlığının. Son bulduğu gündür. İtalya radyosu da. Tüm dünya gibi. Mustafa Kemal’ in. Vefatını duyurmaktadır.

Okumaya devam et →

Yaprak

tarihinde tarafından gönderildi

“ Ey insan kadere az bahane bul, buğday ektin de arpa mı biçtin!”

Fuzuli (1480 ler – 1556 / Türk Divan Şairi)

Bir yaprak. Evet bir yaprak. Onu düşünün. Eğer izlerseniz. Ki ben hep izlerim. İlkbaharın erken döneminde. Karşımdaki akça ağacın bir dalına bakar. Ya da bir çınar ağacını gözüme kestirir. Kabuğu patlatmakta olan. Bir noktasına gözümü dikerim. Orada. Bir hayat. Yavaş yavaş şekillenir. Yapraklaşır. Sert rüzgarlarla. Mücadele eder. Yazın sıcaklarını atlatır. Sonbahar gelince. Hafiften sararır. Boynunu büker. Kurur gibi olur… Ve düşer. O’Henry‘ nin “Son yaprak” öyküsünü okuduğumdan beri. Zaman zaman. Bir ağacı arkadaş edinir. Ve bu oyunu oynarım…

Okumaya devam et →

Seçim 11 – Cehalet kuşları

tarihinde tarafından gönderildi

“Ne kadar yüksekten uçarsak, uçamayanların gözünde o kadar küçülürüz” / Friedrich Nietzsche (1844 – 1900 / Alman filozof)

Görüyor musunuz? Kuşları görüyor musunuz?. Havada uçuşup durmaya başladılar…. Bunlar. Nietzsche’ nin. “Muhteşem Yırtıcı Kuşlar” ı değil.. Bunlar. “Şapkadan çıkan kuşlar”. Konu da “seçmek” ise . Sanırım ki.. Friedrich Nietzsche’ den söz etmenin tam da zamanı!…

Okumaya devam et →

Eylül’ün altısı (tekrar)

tarihinde tarafından gönderildi

“Geçmiş hiç bir zaman ölmez. Hatta hiç bir zaman geçmiş olmaz” / William Faulkner ( 1897 – 1962 / Amerikalı yazar)

Ne zaman bir pastanenin önünden geçsem. Başımı hafifçe vitrine doğru çevirir. Yan gözle bakarım. Acaba kırık mı diye. Vitrin camı çatlamış mı? Cam kırıntıları pastaların, kurabiyelerin üzerine dökülmüş mü? Pasta kremaları ezilip yerlere yapışmış mı? Aklımdan bu sorular geçer. Ve bir resim belirir gözümün önünde. Kırık tahta parçaları. Yırtılmış perdeler, bezler. Ters dönmüş çikolata kutuları. Üzerine basılmış. Ezilmiş. Yerde yan yatmış bir tartı. Ters dönmüş bir kasa. Her yana saçılmış bozuk paralar.

Bu neyin resmi?

Okumaya devam et →

Yaparsa Muhtar yapar!

tarihinde tarafından gönderildi

“Esas trajedi bu: Bir kişinin kötü olmaya cesaret etmesi değil! Milyonlarca insanın iyi olmaya bir türlü cesaret edememesi!” (John Fowles / İngiliz roman ve deneme yazarı. 1926 -2005)

Diyelim ki. Bir muhtarsınız. Yani bir mahallede. Gücü olan bir idarecisiniz. Atanmış değil. Seçilmiş biri olduğunuzu. Kabul edelim. Yani. Mahalle arkanızda. Nasıl seçilmiş olduğunuzu ise. Şimdilik söz konusu etmeyelim!.. Mahalleye. Çocuklar için. Bir park yaptırmak istiyorsunuz. Ne güzel bir amaç değil mi? Güzel olmaz olur mu! Bir “iş” yapacaksınız! Yani mahallenize bir “hizmet” yapacaksınız. Hem de çocuklara. Ne güzel bir duygudur kimbilir! Mahallesine. Çocuklara hizmet etmek. Değil mi?.. Öyledir. Öyledir!

Okumaya devam et →

Seçim 10 – Bitmeyen Resim

tarihinde tarafından gönderildi

“Seçimler kaderin menteşeleridir” / Edwin Markham (1852 – 1940 / Amerikalı şair)

Emin olun. Fazla uzağa gidemezsiniz. Kısa sürede. Bir yerlerde çakılır. Bloke olursunuz. Ve hayatınız durur! Yani. Tabii ki yaşarsınız. Gözleriniz görür. Kulaklarınız da duyar. Tabii ki. Nefes alır verirsiniz. Ama. Hayatınız akmaz. İlerlemez!.. İsterseniz bir deneyin. Bir sabah kalktığınızda. Kendinize şöyle bir söz verin. “Bugün hiçbir seçim yapmayacağım!” diye. Bakalım neler olacak! Ya da olmayacak… Ben söyleyeyim.. Hazırlıklı olun! Hiç farketmemiş olduğunuz bir şeyi kavrayacaksınız.

Okumaya devam et →

Abede 8 – Süt Tozu

tarihinde tarafından gönderildi

“Hayranlık, esaret getirir.”

Henry Van Dyke (1852 – 1933. Amerikalı şair, yazar.)

Abedeye hiç gitmedim. Yalnızca bir kez. Kanada sınırında. Niagara şelalesi üzerinden. Abedeye uzaktan baktım. Hepsi bu!… Mesleğim gereği. Davetler aldım. Gidebileceğim. Kongreler toplantılar oldu. Gitmedim!.. Mesleğim gereği olmasa da. Arizona’daki Grand Canyonu. Alaskadaki Mendenhall buzul mağaralarını… Hatta. New York’daki Metropolitan sanat müzesini. Bir ihtimal. Beyaz sarayı bile. Merak edebilirdim. Ettim de. Ama gitmedim! Kısmet değilmiş. Allah nasip etmedi! Deyip geçiştirilebilir. Ama hiç de öyle değil! Sebebini biliyorum…..

Okumaya devam et →

Abede 7 – VOA

tarihinde tarafından gönderildi

“Aynalar türlü türlüdür. Yüzünü görmek isteyen cama bakar, özünü görmek isteyen cana bakar.”

Mevlana (1207 – 1273)

Abede beni ıskaladı dedim ama…. Abede ıskalamış olsa da. Önünde sonunda. Değişik yollarla. Bir şekilde. Düşer avının peşine. Abede asla vazgeçmez. Abede kararlıdır. Abede işini yarım bırakır mı hiç? O. Yani abede. Kimsenin. Ve hiç bir işin. Peşini bırakmaz. Nitekim….

Okumaya devam et →

Abede 6 – Kabuk

tarihinde tarafından gönderildi

“Sen eşsiz biri olarak doğdun. Bir kopya olarak ölme.”

John Mason (1600-1672)

Çölü sevdim! Ama aslında…

Ben bir sahil çocuğuyum. Kıyıda olmam gerekir. Benim. Suyu görmem gerekir. Ben kendimi. Kumsallarda sahillerde  iyi hissederim.. Ve ayrıca. O su akıyorsa. Rüzgar dalgaları köpürtüyorsa. Ağaçları sarsıyorsa. Martılar. Güvercinler. Ve her tür kuş. Rüzgarla oynaşıyorsa… Yani tabiat. Kendini gösteriyorsa. Çok daha mutlu olurum…. Bunların hiçbiri. Çölde yok! Ama yine de. Çölü sevdim!

Okumaya devam et →