Doğduğum günü ben seçmedim.

Doğduğum yeri ve ortamı da ben seçmedim.

Ailemi ben seçmedim. Annemi, babamı, kardeşlerimi…

Adımı bile seçmedim. Ülkemi de, dinimi de.

Hepsini hazır buldum.

Şikayetim yok!

 

Fiziksel özelliklerimin ne olacağını,

hangi yeteneklere sahip olacağımı, kimse bana sormadı.

Huyumu, suyumu, karakterimi de benim seçmediğimi

biliyorum artık.

 

Bunların hepsi bana miras geldi.

Annemden, babamdan,

dedelerimden, büyük annelerimden ve daha daha önceki kuşaklardan.

Memnunum!

 

Beni tanımak isteyen, onları da tanımalı.

Onları tanımadan, beni ben bile anlayamam.

 

Kısacası,

Kendimi ben seçmedim. Ben onlarım.

Ama onlardan farklıyım.

 

Yıllar ilerledikçe, her birinin bana bir şeyler vermiş olduğunu anlıyorum.

Ama bir an geldi , kendi seçimlerimi  yapabileceğimi de farkettim.

Bir an geldi, kendi aklımla düşünmem gerektiğini keşfettim.

 

İşte artık tam da o anda,

kendi hayat evimi yani kendimi

inşa edebileceğimi anladım.

 

Kendi düşüncelerimle.

Kendi kararlarımla.

Kendi seçimlerimle.

Kendi adımlarımla.

 

Geçmişimden aldığım temellerin üzerine.

Yaptığım bu!