“Yanlış zamanda doğru olan bir şey, yanlış bir şeydir“ / Joshua Harris (1974 – .. )

Trapez zamanlamadır. Zamanlamayı kaçırmak. Boşluğa düşmektir. Peki hayatta. Zamanlamayı kaçırmak nasıl olur? Neden olur? Şöyle olur.  Seçmek için. Karar veremezsek. Verdiğimiz kararı harekete dönüştüremez isek. Biz kararsız iken. Olaylar akar geçer. Şartlar da değişir. Yapılan seçim. Tercih olmaktan çıkar. Uzaklaşıp kaybolur. Bize de. Harekete geçmemiş isek. Ardından bakmak kalır! Yani “zamanlama” kaçırılır. Ne derler: “Demir tavında dövülür”

Yani giderek anlıyoruz ki. Zamanlama. Çok şeydir! Zamanlama her şeydir! Öyledir de. Peki nedir bu zamanlama?  Zamanlama denince. Akla ilk gelen. “Uygun an” da harekete geçmektir. Yani “hareket” tir. Ama hepsi bu değil! Daha da önemlisi. Bunun bir öncesidir. Ve bu daha zordur! Nedir bu? Bu beklemektir! Beklemek!… Zamanlamayı sanat yapan. Hareket’den çok. Beklemeyi bilmek ile ilgilidir. Ne zaman harekete geçeceğiniz. Ne zamana kadar bekleyeceğiniz ile ilgilidir.

Beklemek nedir derseniz. Beklemek. Boş durmak değildir. Beklemek. O uygun an için. Hazırlık yapmak. Beklemek. O uygun an’ ı hazırlamaktır… Yani. Beklemek bir iş’tir. Beklemek de. En az hareket kadar. Bir yolculuktur. O uygun an’ı hazırlamak. O uygun ana yaklaşmak. Ve ona erişmenin eşiğine gelmek. “Yüze yüze kuyruğuna gelmek” demektir..

Beklemek ile. Hareketin buluştuğu nokta. O “uygun an” ise. Yerine göre. Hesap ve mantık işidir. Ama bunların derinliğinde. Her zaman bir “sezgi” ve “içgüdü” olmalıdır. Tek başına mantık. Değişen şartlarla. Ve belirsizliklerle. Her zaman başedemeyebilir. Bunu sakın ola unutmayın!

Eğer uygun an’ı sezinleyip de. Beklemek yerine acele ederseniz. Zamanlama kaçar!.. Hareketlenmek yerine durup beklerseniz…  Yine zamanlama kaçar! Çoğu zaman da. O uygun an. Tek bir şans. Tek bir fırsat olabilir… Her şeyi hazırlayıp da. Sonrasında zamanlamayı kaçırmak. Umduğunu elde edememek. Kaçanın ardından bakmak. Bunun  da bir adı var. Sokak diliyle. Bunun adı, “avucunu yalamak” tır!

Avucunu yalayanlar. Kışa hazırlık yapmayan. Karlı ve soğuk havalarda. İnine kapanıp. Kış uykusuna yatan. Tabanlarının altını yalayarak. Karnını doyurmaya çalışan. Ve baharı bekleyen ayılardır. Bu deyim de. Hayatın bu gerçeğinden gelir!

Gün gelir. Sen de. Ekmek kuyruklarında bekliyor. Ne peynir. Ne soğan. Ne de et alamayıp. Hatta yağ bile bulamayıp. Avucunu yalıyorsan eğer. Kış uykusuna yatıp. Baharı bekleme. Uyan! Ve baharı sen getir.

Hayata “çekimser” kalıp. Hayattan “affını” isteyip. Uyuyan ayı olma! Trapezci ol!

Gelen trapezi dene. Asıl ona!

Hayat bir trapez. Dünya ise. O zaten. Bir sirk!

>> Devamı gelecek

Önceki Yazı: Seçim 9 – Trapez

İzleyen Yazı: Seçim 10 –