Sinekler bunu yapmaz! Ama beyler yaparlar! O beyler diyorlar ki. İnsancıklar üretsin. Tüketsin. Sonra. Yine üretsin. Yine tüketsin. Başka da birşey yapmasın. Ama bu bile yetmiyor onlara. Yetmeyince de. Gözlerini. İnsan uykusuna dikiyorlar. Bazı “kulbeycik” ler de başlıyorlar. Bunu araştırmaya. “ İnsan uyumadan nasıl yaşar?” diye. Uyumasınlar da. Hem üretsinler. Hem de tüketsinler diye….

Okumaya devam ediniz >>

Sineklere kızıyorsunuz. Ama. Sinekler böyle araştırmalar yapmazlar. İyi ki de yapmıyorlar. Bir de yapsalardı! Halimiz nice olurdu? Tek bir insan türünün. Homo sapiens’ in. Tüketim adına. Kazanç hırsıyla. Doğayı nasıl tükettiğini görünce. Bir milyon türü olan sineklerin. Neler yapabileceğini. Düşünmek bile istemeyiz! Ama. Dedim ya! Zaten yapmazlar. Sinekler yapmazlar. Eğer bir karakterleri varsa. Sinekler merttir. Hatta saflık derecesinde merttir. Gelirler giderler. Saklanmazlar. Gizli işleri yoktur. Arkanızdan dolanmazlar. Sinekler sahicidir. İnsanla mücadelesi de öyledir. Eski zamanlardaki düellolar gibi. Ne kadar mert bir mücadele şekliymiş. O düellolar… Kuru sıkı meydan okumalar yerine. Diplomatik algı oyunları. Geliriz gelmeyiz. Gireriz girmeyiz. Falan filan hikayeleri yerine. Bir korulukta. Sabahın bir erken saatinde. Sisli bir havada. Eşit şartlarda. Mertçe. Bire bir karşı karşıya gelmek. Kazanana da. Kaybedene de saygı duymak. Mertçe değil mi? Koca meydanlarda. Orduların çatışmaları bile öyle imiş. Göğüs göğüse. Aynı silahlarla bir çatışma. Güç ve akıl ile yapılan bir mücadele…

Kavgayı ve savaşı övüyor değilim. “Yurtta sulh. Cihanda sulh”. Buna inanırım. Ve bunu söyleyene… Benim yaptığım. Sadece dün ile. Bugünü karşılaştırmak. Bugün yani şimdi! Mücadele diye bir şey görüyor musunuz? Yok eden. Neyi yok ettiğinin farkında bile değil! Yok edilenin ise. Neye uğradığına şaşıracak vakti bile yok… Beyefendinin biri. Konforlu bir salonda. Karşısında bir ekran. Koltuğunda oturuyor. Hiç savaş görmemiş. Sahaya da hiç inmemiş. İnecek olsa. Bir yolunu bulup. Kaçacağı kesin. Ama öte yandan. Üzerinde bir üniforma. Apoletlisinden. Önce kahvesinden bir yudum alıyor. Sonra bilgisayar ekranına bakıyor. Nişanlıyor ve. Hafifçe bir tuşa dokunuyor. Bitti! Hepsi bu. Teknoloji gücüyle. Akıl demedim! Teknoloji gücüyle. Tam isabet! Hep zorbalık. Hep pusu. Hep tuzak. Ve nokta atışı…

Sinekler de nokta dalışı yaparlar. Aynı yere konarlar. Ama. Sinekler için. Bu biraz da. İntihar gibi bir şeydir. Çünkü. Bu geri dönüşler. Bir kaç defa daha tekrarlanırsa. İnsanoğlu tedbirini alır. Sinekler. Ya sert bir darbe altında. Ezilirler. Ya da gaz dumanı altında ölüme bayılıverir. TV lerde reklamları geçip durur ya. O reklamlar var ya! O gazlar işte. “bu ürün. Sineği daha iyi öldürür” diye reklamları yapılan gazlar… Halbuki. Odaya bir karanfil demeti asılsa. Ya da bir limonu ikiye kesip. Üzerine karanfil taneleri konsa. Sinekler oraya uğramazlar bile… Bilmem ki. Karadeniz usulü de olabilir. Bir naylon torba. İçinde su olan. Asıyorsun bir yere. Sinekler gelmiyorlar.. Ama. Zavallı sinekler bilemezler ki. İnsan denilen canlı. Doğadaki canlılar içinde. En rahat öldürendir. Öldürmeyi en iyi bilen. Öldürmek için. Kafa yoran. Alet üstüne alet. Araç üstüne araç. Makina üstüne makina yapan. Biyolojik olanları saymıyorum bile. Üstelik. Sebepsiz yere öldürebilen. Ama. Çok yüce sebepler için öldürdüğünü ilan etmekten de geri durmayan… Ardından da. Öldürdüğü için. Ünvan peşinde koşan.

Sineklerin ünvanı yok. Sinekler ünvan peşinde de değil. Bazı izleri silmeye çalışıp. Bazı izler bırakmak için. Nafile bir çaba içinde değil onlar. Sinekler. Sadece yaşıyorlar. Yaşamak istiyorlar… Esas olan da bu değil mi? Yaşamak!.. Onun için. Kızmayın sineklere!

Devamı gelecek>>

Önceki yazı : Sinek 2 : Alkolik sinek, Uykusuz serçe

Gelecek yazı : Sinek 4 :