“İyi yaşamak için acele et ve şunu bil ki her gün, başlı başına bir hayattır.” L. Annaeus Seneca (MÖ.4 – MS.65 / Romalı düşünür, devlet adamı ve oyun yazarı)
Zamanı saymıyorum. Zamana karşı saygısızım.
Zamanı saymadığınızda. Saymamaya başladığınızda. Ne oluyor bilir misiniz? Şu oluyor. Zaman ile ilgili. Zaman kavramı nedeniyle oluşan tüm sözcükler. Sizden. Adım adım uzaklaşıyor. Kayboluyor. Ve sonunda yok oluyor. Evet öyle! Yok oluyor. Hayatınızdan çıkıyor…
Okumaya devam et“Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir” / Hz. Mevlana (1207 – 1273; Tasavvufçu, ilahiyatçı ve Sufi mistik şair)
Daha yürümeye başlamamıştı. Kaşla göz arasında. Emekleye emekleye. Camın kenarına gelmiş. Dizleri üzerinde. Hafifçe doğrulup. Her iki elini de. Cama yaslamıştı… Camın öteki yanında ise. Yine cama dayanmış. İki pati vardı. Yüzler cama yakın. Hareketsiz. Sessiz. Birbirlerine bakıyorlardı… Merakımdan. Hafifçe yaklaştım. Beni farketti. Daha konuşmaya başlamamıştı ama. Başını döndürüp. Hafifçe. Bir bebek gülümsemesiyle.. “Tagg” diye mırıldandı…
Okumaya devam et
Sanki ben. O arsada doğdum. Sanki. Gözlerimi orada açtım. Gibi gelir bana. Sanki. Bir leylek. Öyle denir ya! Bir leylek. Aldı beni bir yerlerden. Uçtu uçtuuu. Gagasında. Kundak içinde taşıdı beni. Ve o arsanın ortasına bıraktı. Böyle işte!… Öncesinde neredeydim! Neler yapıyordum?…. Çok da iz bırakan bir şey yok… Bana öyle geliyor ki! Ben o arsada doğdum…
kalemkağıt... 