“Taş yerinde ağırdır” Türk atasözü
İTÜ. İstanbul Teknik Üniversitesinin kısaltılmış hali. İTÜ. Bu bir kurum. Benim hayatımın yarısından çoğu orada geçti. Bugün 250. yılına ulaşmış İTÜ’nün. Neredeyse beşte birinde beraber olduk. Bu sebeple düşünüyorum ki. Bu soruyu sorma hakkım var! Ama cevaplayabilir miyim. İşte onu bilemem. Sadece deneyebilirim… Soru şu: Eğer İTÜ hayatımda olmasaydı. Nasıl bir hayatım olurdu?
Okumaya devam et
Dolabımızda. Hiçbir elbise olmasa bile. Yine de hergün. Bir elbise giyer. Başlarız günümüze. Çıplak dolaşacak değiliz ya! Sonrasında da. Değiştirir dururuz gün boyunca… Değiştiririz mi dedim? Evet öyle! Elbise dedimse. Bunu bir bez parçası sanmayın. Ya da bir şövalye zırhı. Bu örtünülen bir şey değil. Bu daha çok…!
Evet. O’ da buradaydı. Ona “Bay X” diyoruz. Sahiden de “X” idi. Yani bilinmeyen. Diğerlerinin gözünde. Hep cilalı. Parlak ayakkabıları olmasa. Bir takım elbise içinde kundaklanmış gibiydi. Kompekste yaşıyordu. Çoğu gibi. Bu rezidansta oturur. Buradaki ofiste çalışır. Alışveriş için buradaki “Shopping Center” a gider. Buradaki “Fitting Center” da sporunu yapardı. Geçişlerinde. Giriş çıkışlarında. “Concierge” ’ e tebessüm ederdi. “İyi biri” diye bilinirdi. Yani “kötü”lüğü görülmemişti. Kompleks sakinlerinin gözünde. Bir çatışması. Bir çıkışması. Bir sataşması olmamıştı. Kendi halinde biriydi. Hafiften gizemli. Yani sadece bilinmeyen değil. Aynı zamanda. “Çözümlenemeyen” biriydi. Diğerlerinin gözünde.
kalemkağıt... 
