Terliklerimi bulamıyorum. Annemin deyimi ile: “Sırra kadem bastılar”. Terliğin. Bir tanesi ortalıkta dolanıyor. O da ters yüz. Diğeri yok!.. Düzenli olma konusunda. Aşırılığım yoktur. Hani vardır ya. Her ayrıntıya titizlenenler. Halının püskülünü düzeltenler. Her eşyanın üzerinde. Parmaklarını dolaştırıp. Toz arayanlar. Duvarda asılı tablolarda. Mikron ölçeğindeki. Eğimden rahatsız olanlar… Onlardan değilim! Hatta. Bu ayrıntıların çok ötesindeki. Kaba dağınıklara karşı bile. Sanırım ki. Hoşgörülüyümdür… Ama. Bir kural vardır ki. Onu önemserim…